Polska na 6. pozycji w rankingu „Women in Work Index”. To najlepszy wynik w naszym regionie
W najnowszym raporcie PwC – Women in Work Index, oceniającym sytuację kobiet na rynku pracy w krajach OECD, Polska znalazła się na 6. miejscu. To znacznie wyżej niż inne państwa naszego regionu, takie jak: Węgry (15), Czechy (21), Estonia (14) czy Słowacja (19). Wyjątkiem jest Słowenia, która po raz kolejny znalazła się na trzecim miejscu światowego podium, za Luksemburgiem i Islandią. Nowa Zelandia spadła w zestawieniu z drugiej pozycji na piątą.
Przygotowywany co roku przez PwC raport „Women in Work Index” to analiza rynków pracy w 33 państwach OECD pod kątem warunków pracy dla kobiet i ich aktywności zawodowej. Pod uwagę brane są takie czynniki jak: różnica w wynagrodzeniu kobiet i mężczyzn (gender pay gap), wskaźnik zatrudnienia i stopa bezrobocia w obu grupach, liczba osób pracujących w pełnym wymiarze godzin i na część etatu. Autorzy raportu podkreślają, że choć kraje OECD w coraz większym stopniu dbają o równość płci w miejscach pracy, to przy obecnym tempie wyeliminowanie różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn zajmie ponad 50 lat w gronie tych państw.
„Równość płci w miejscu pracy to temat łączący formalne równouprawnienie z pozytywnymi, często nieformalnymi inicjatywami. Kluczem do sukcesu jest kompleksowe działanie obejmujące promowanie zrównoważonej reprezentacji płci w procesach decyzyjnych na wszystkich poziomach organizacji oraz zmniejszanie różnicy w wynagrodzeniach między kobietami a mężczyznami. Żeby inicjatywy na rzecz różnorodności przyniosły korzyści dla firmy, zarządy muszą formalnie włączyć je do swojej strategii, co obejmuje między innymi weryfikację obecnych oraz zaprojektowanie na nowo procesów personalnych, z myślą o różnorodności, inkluzywności i zmianie kultury organizacyjnej” – mówi Katarzyna Komorowska, partnerka PwC Polska, liderka zespołu People & Organisation.
Zgodnie z opublikowanymi w raporcie danymi luka płacowa w Polsce na przestrzeni ostatnich lat uległa zmniejszeniu, nie oznacza to jednak, że problem związany z równością wynagrodzeń jest bliski rozwiązaniu. Według zaktualizowanych danych Eurostatu i OECD gender pay gap, czyli zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć, w Polsce wynosił w 2022 r. 4,9%, 2021 r. 5,4%, w 2020 r. 6,5%, a w 2019 r. 8,5%. Nie oznacza to, że luka na poziomie 4,9% w pełni oddaje skalę tego zjawiska, jest raczej pokazaniem trendu. Dane Eurostatu, na których w głównej mierze bazuje analiza PwC, mierzy różnicę w średnich godzinowych zarobkach wszystkich pracowników płci męskiej i żeńskiej dla wszystkich sektorów, oprócz rolnictwa i administracji publicznej. To tylko jeden ze stosowanych sposobów kalkulacji luki płacowej. Alternatywnym sposobem, oddającym bardziej rzeczywistość jest skorygowanie danych ogólnych poprzez uwzględnienie obiektywnych kryteriów, które obejmują wymogi związane z wykształceniem, wymogi zawodowe i szkoleniowe, umiejętności, wysiłek i odpowiedzialność, wykonywaną pracę oraz charakter wiążących się z nią zadań. Takie podejście znajdziemy m.in. w dyrektywie Equal Pay czy metodykach certyfikacji równości wynagrodzeń tj. np. Equal Salary Certification.
„Równy dostęp do możliwości i zasobów jest kluczowy dla tworzenia rzeczywistej polityki równych szans. Poprzez dostosowanie procesów personalnych do całego cyklu życia pracownika, można wzmocnić jego poczucie przynależności, wspierać menedżerów w kreowaniu pozytywnego środowiska pracy i zapewnić równe szanse na rozwój i awans. Taka strategia gwarantuje inkluzywne podejście i wykorzystanie pełnego potencjału różnorodności w każdym aspekcie działalności firmy” – mówi Patrycja Załuska, ekspertka PwC Polska z zespołu People & Organisation.
W porównaniu do danych z 2021 r. stopa bezrobocia wśród kobiet w Polsce zmalała z 3,4% do 3%. Pozostałe wskaźniki utrzymują się na zbliżonym poziomie. Zatrudnienie na pełen etat wzrosło z 92,6% w 2021 r. do 93,5% w 2022 r., a stopa zatrudnienia wzrosła z poziomu 66,1% do 67,4%.
Global Empowerment Index PwC wykazał, że istnieje znaczna luka w równouprawnieniu płci, przy czym mężczyźni mają większe uprawnienia w miejscu pracy niż kobiety. Indeks opiera się na analizie perspektyw niemal 22 000 kobiet pracujących na całym świecie oraz mierzy 12 czynników upodmiotowienia w czterech wymiarach: autonomii, wpływu, poczucia znaczenia i przynależności oraz pewności siebie i kompetencji.
Cztery najważniejsze czynniki wzmacniające pozycję kobiet w miejscu pracy, które są również czterema głównymi czynnikami, które wpływają u kobiet na decyzję o zmianie kariery, to:
– Uczciwe wynagrodzenie (72%)
– Zadowolenie z pracy (69%)
– Miejsce pracy, w którym mogą być naprawdę sobą (67% )
– Posiadanie zespołu, który dba o ich dobre samopoczucie (61%)
Badania wykazały, że mężczyźni i kobiety są zasadniczo podobni pod względem tego, jak ważny jest dla nich każdy z powyższych czynników. Jednak mężczyźni częściej niż kobiety twierdzili, że faktycznie czerpią z nich korzyści w pracy, co również potwierdza, że analiza wynagrodzenia jest dopiero pierwszym krokiem w budowaniu równego traktowania. Największe luki w przypadku kobiet to sprawiedliwe wynagrodzenie (różnica 34 punktów), wybór: kiedy (różnica 27 punktów), gdzie (różnica 22 punktów) i jak (różnica 22 punktów) pracują, spełnianie się w pracy (różnica 20 punktów) i współpraca z menedżerem, który bierze pod uwagę twój punkt widzenia przy podejmowaniu decyzji (różnica 19 punktów).